Եւ կարդասջիք զանուն աստուածոցն ձերոց, եւ ես կոչեցից զանուն Տեառն Աստուծոյ իմոյ՝՝. եւ եղիցի աստուած որ լուիցէ հրով՝ նա է Աստուած։ Պատասխանի ետուն ամենայն ժողովուրդն եւ ասեն. Բարի է բանդ զոր խօսեցար՝՝։
Եւ շինեաց Դաւիթ անդ սեղան Տեառն, եւ եհան ողջակէզս եւ վասն փրկութեան՝՝. եւ գոչեաց առ Տէր, եւ լուաւ նմա հրով յերկնից ի վերայ սեղանոյ ողջակիզին, եւ ծախեաց զողջակէզսն։՝՝
Եւ ել հուր ի Տեառնէ, եւ եկեր որ ինչ կայր ի վերայ սեղանոյն, զողջակէզն եւ զճարպն. եւ ետես ամենայն ժողովուրդն եւ զարհուրեցաւ, եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Բայց զանդրանիկս արջառոց եւ զանդրանիկս օդեաց եւ զանդրանիկս այծեաց ոչ փրկեսցես, զի սուրբ են. եւ զարիւն նոցա հեղցես առ սեղանովն, եւ զճարպն հանցես ընծայ ի հոտ անուշից Տեառն.
Հաւատովք լաւ պատարագս Հաբէլ քան զԿայէն մատուցանէր Աստուծոյ, որով վկայեցաւ իսկ արդար լինել. զի ի վերայ պատարագացն եղեւ վկայութիւն նմա յԱստուծոյ. զի թէպէտ եւ մեռաւ ի նմին, սակայն տակաւին խօսի։
Եւ ձգեաց հրեշտակն Տեառն զծայր գաւազանին որ ի ձեռին իւրում, եւ հասոյց ի միսն եւ ի բաղարջսն. եւ բորբոքեցաւ հուր ի վիմէ անտի, եւ եկեր զմիսն եւ զբաղարջսն. եւ հրեշտակն Տեառն գնաց յաչաց նորա։