Եւ Մովսէս եւ Ահարոն արարին զամենայն նշանս եւ զարուեստս զայսոսիկ յերկրին Եգիպտացւոց՝՝ առաջի փարաւոնի. եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ կամեցաւ արձակել զորդիսն Իսրայելի յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Յերթալդ քում եւ ի դառնալդ յԵգիպտոս՝ տեսջիր զամենայն նշանս զոր ետու ի ձեռս քո, արասցես առաջի փարաւոնի. եւ ես խստացուցից զսիրտ նորա, եւ ոչ արձակեսցէ զժողովուրդն։
Եւ ոչ լուիցէ ձեզ փարաւոն. եւ արկից զձեռն իմ յԵգիպտոս, եւ հանից հանդերձ զօրութեամբ իմով՝՝ զժողովուրդ իմ, զորդիսն Իսրայելի, յերկրէն Եգիպտացւոց, մեծաւ վրէժխնդրութեամբ։
Զի ի Տեառնէ կարծրանային սիրտք նոցա պատահել պատերազմաւ Իսրայելի զի սատակեսցին, եւ մի՛ տացի նոցա ողորմութիւն, այլ զի սատակեսցին որպէս խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի։