9 Եւ ասէ Մովսէս ցփարաւոն. Ժամ դիր ինձ, առ ե՞րբ արարից աղօթս վասն քո եւ ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քո, սատակել զգորտդ ի քէն եւ ի ժողովրդենէ քումմէ եւ ի տանց ձերոց՝՝, բայց միայն ի գետ անդր մնասցեն։
Եւ ասէ Եղիա ցմարգարէսն ամօթոյ. Ընտրեցէք դուք ձեզ զուարակ մի, եւ արարէք յառաջագոյն, քանզի դուք բազում էք. եւ կարդացէք զանուն աստուածոցն ձերոց. եւ հուր մի՛ դնէք ի վերայ։
Կոչեաց փարաւոն զՄովսէս եւ զԱհարոն եւ ասէ. Աղօթս արարէք առ Տէր, եւ ի բաց արասցէ զգորտս յինէն եւ ի ժողովրդենէ իմմէ, եւ արձակեցից զժողովուրդդ, եւ զոհեսցեն Տեառն։
Այսպէս ասէ Տէր. Միթէ վերանայցէ՞ փայտատ առանց փայտահարի, կամ բարձրանայցէ՞ սղոց առանց ուրուք ձգելոյ. նոյնպէս թէ զգաւազան ոք կամ զփայտ ինչ առնուցու. նա եւ ոչ այնպէս։
Եւ ասէ Տէր ցԳեդէոն. Բազում է զօրդ որ ընդ քեզ է, առ ի չմատնելոյ ինձ զՄադիամ ի ձեռս դոցա. գուցէ պարծիցի ի վերայ իմ Իսրայէլ եւ ասիցէ, թէ՝ Ձեռն իմ փրկեաց զիս։