Եւ ասէ Մովսէս ցփարաւոն. Ժամ դիր ինձ, առ ե՞րբ արարից աղօթս վասն քո եւ ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քո, սատակել զգորտդ ի քէն եւ ի ժողովրդենէ քումմէ եւ ի տանց ձերոց՝՝, բայց միայն ի գետ անդր մնասցեն։
Եւ ասէ ցնա Մովսէս. Այժմ իբրեւ ելից ըստ քաղաքս՝ ձգեցից զձեռս իմ առ Աստուած, եւ ձայնքն դադարեսցեն, եւ կարկուտն եւ անձրեւ ոչ եւս լիցի. զի ծանիցես թէ Տեառն է երկիր։
Տէր, Տէր, դու սկսար ցուցանել ծառայի քում զսաստկութիւն քո եւ զզօրութիւն քո, զձեռն հզօր եւ զբազուկ բարձր. քանզի ո՞վ է Աստուած յերկինս կամ յերկրի որ առնիցէ որպէս դու արարեր ըստ՝՝ զօրութեան քում։