Եւ ասէ Սարա ցԱբրամ. Բուռն է ինձ ի քէն. ես ետու զաղախինն իմ ի գիրկս քո, եւ արդ իբրեւ ետես թէ յղացաւ, արհամարհեցայ ես յաչս նորա. դատ արասցէ Աստուած ընդ իս եւ ընդ քեզ։
Եւ ասէ Յակոբ ցՇմաւոն եւ ցՂեւի. Ատելի արարէք զիս, երեւել անզգամ ամենայն՝՝ բնակչաց երկրիս ի մէջ Քանանացւոց եւ Փերեզացւոց. եւ ես սակաւաւոր եմ թուով, արդ եթէ ժողովիցին ի վերայ իմ եւ հարկանիցեն զիս, սատակելով սատակիցիմ ե՛ւ ես ե՛ւ տուն իմ։
Եւ տեսին որդիքն Ամոնայ եթէ ամօթ արարին ժողովրդեանն՝՝ Դաւթի, առաքեցին որդիքն Ամոնայ եւ ի վարձու կալան զԱսորիս Ռովբայ եւ զԱսորիս Սուբայ քսան հազար հետեւակաց, եւ զարքայն Ամաղեկայ հազար արամբք, եւ ի Ստովբայ երկոտասան հազար արանց։
Եւ տեսին որդիքն Ամոնայ թէ ամաչեաց զօրն Դաւթայ՝՝, առաքեաց Անան եւ որդիքն Ամոնայ հազար տաղանդ արծաթոյ, եւ ի վարձու կալան իւրեանց յԱսորեաց Միջագետաց եւ յԱսորեաց Մաաքայ եւ Սուբայ՝ կառս եւ հեծեալս։
Տեսիլ չորքոտանեաց յանապատի, ի նեղութեան եւ յանձկութեան՝՝. առեւծ եւ կորիւն առիւծու, եւ ի նոցանէն իժք եւ կորիւնք իժից թռչունք, որ բարձեալ բերեն իշոց զգանձս իւրեանց, եւ լցեալ ուղտուց զմեծութիւն իւրեանց. առ ազգ մի՝ որ ոչինչ օգուտ լինիցի նոցա յօգնականութիւն, այլ յամօթ եւ ի նախատինս։՝՝
Եւ զհիւսիսայինն հալածեցից ի ձէնջ, եւ մերժեցից զնա յերկիր անջուր. եւ ապականեցից զառաջ նորա ի ծովն առաջին, եւ զվերջ՝՝ նորա ի ծովն վերջին. եւ ելցէ շարաւ նորա, եւ բուրեսցէ հոտ նորա. զի մեծացան գործք նորա։
Եւ ընդէ՞ր տանիցի զմեզ Տէր յերկիրն յայն՝՝ անկանել մեզ պատերազմաւ, եւ կանայք մեր եւ որդիք մեր լինիցին ի յափշտակութիւն. եւ արդ լաւ իցէ մեզ դառնալ անդրէն յԵգիպտոս։