Եդից զբանս իմ ի բերանս քո, եւ ընդ հովանեաւ ձեռին իմոյ ծածկեցից զքեզ, որով կանգնեցի զերկինս եւ արկի զհիմունս երկրի, եւ ասացի ցՍիոն. Ժողովուրդ իմ ես դու։
Եւ այս նոցա որ յինէն ուխտ, ասէ Տէր. Հոգին իմ որ է ի քեզ եւ բանք զոր ետու ի բերան քո՝ մի՛ պակասեսցեն ի բերանոյ քումմէ եւ ի բերանոյ զաւակի քո. եւ ի բերանոյ զաւակէ զաւակի քո, ասէ Տէր, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
Եւ ա՛ռ Երեմիա այլ քարտէս, եւ ետ ցԲարուք որդի Ներեայ ցդպրապետ, եւ գրեաց ի նմա ի բերանոյ Երեմիայի զամենայն բանս մատենին զոր այրեաց Յովակիմ արքայ Յուդայ ի կրակի. եւ այլ եւս բանք յաւելան ի նոյն առաւել քան զայնս։
Եւ դու աստ կաց առ իս, եւ խօսեցայց ընդ քեզ զպատուիրանս եւ զիրաւունս եւ զդատաստանս զոր ուսուցանիցես նոցա, եւ արասցեն յերկրին զոր ես տաց նոցա ի ժառանգութիւն։