Եւ եղեւ իբրեւ դադարեցին ամենայն ուղտքն յըմպելոյ, եւ առ այրն գինդս ոսկիս՝ մի մի ըստ դահեկանի ձուլոյ՝՝, եւ երկուս ապարանջանս ի ձեռս նորա ի տասն դահեկանէ ձոյլ նոցա՝՝։
Եւ հարցի ցնա եւ ասեմ. Ո՞յր դուստր ես դու, պատմեա ինձ՝՝։ Եւ նա ասէ. Դուստր Բաթուելի եմ ես, որդւոյ Նաքովրայ զոր ծնաւ նմա Մեղքա։ Եւ եդի գինդս յականջս՝՝ նորա, եւ ապարանջանս ի ձեռս նորա։
Եւ բերին արք ի կանանց, ամենայն ոք որպէս եւ միտք իւր վարէին, ականս եւ՝՝ գինդս եւ մատանիս եւ ծամակալս եւ կշտապանակս, եւ զամենայն անօթս ոսկեղէնս. եւ ամենայն արք որ եւ էին՝՝ բերին նուէրս ոսկւոյ Տեառն։