11 Եւ ասէ Մովսէս ցԱստուած. Ո՞վ եմ ես զի երթայցեմ առ փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց՝՝, եւ հանիցեմ զորդիսն Իսրայելի յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ եմուտ արքայ Դաւիթ եւ նստաւ առաջի Տեառն, եւ ասէ. Ո՞վ եմ ես, Տէր իմ Տէր, եւ ո՞ տուն իմ, զի սիրեցեր զիս մինչեւ ցայդ վայր.
Եւ արդ, Տէր Աստուած իմ, դու ետուր զծառայ քո փոխանակ Դաւթի հօր իմոյ, եւ ես եմ մանուկ փոքր եւ ոչ գիտեմ զել եւ զմուտ իմ.
Եւ տացես ծառայի քում սիրտ լսելոյ եւ դատելոյ զժողովուրդ քո արդարութեամբ, խելամուտ լինել ի մէջ բարւոյ եւ չարի. քանզի ո՞ կարիցէ դատել զայս ժողովուրդ քո զծանր։
Ո՞ եմ ես, եւ ո՞ է ժողովուրդ քո, զի կարացաք յօժարամիտ լինել քեզ յայսմ ամենայնի. վասն զի քո է ամենայն ինչ, եւ ի քոյոցդ տուաք քեզ։
Խօսեցաւ Մովսէս առաջի Տեառն եւ ասէ. Ահա որդիքն Իսրայելի ոչ լուան ինձ, եւ զի՞արդ լսիցէ ինձ փարաւոն. եւ ես չեմ խօսող ոք՝՝։
Եւ ասեմ. Որ եսդ Տէր՝՝ Տէր, ահաւասիկ խօսել իսկ ոչ գիտեմ, զի մանուկ եմ ես։
ոմանց հոտ՝ մահուանէ ի մահ, եւ ոմանց հոտ՝ կենդանութենէ ի կեանս. եւ առ այս ո՞ բաւական իցէ։
իբր ոչ եթէ անձամբ բաւական եմք խորհել ինչ իբրեւ ի մէնջ. այլ բաւականութիւնն մեր յԱստուծոյ է.
Եւ ասէ ցնա Գեդէոն. Յիս, Տէր, ի՞ւ փրկեցից զԻսրայէլ. եւ ահա հազարաւորն իմ խոնարհագոյն է ի մէջ Մանասէի, եւ ես կրտսեր եմ ի տան հօր իմոյ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՍաւուղ. Ո՞վ եմ ես եւ կամ կեանք ազգատոհմի հօր իմոյ ի մէջ Իսրայելի, զի լինիցիմ փեսայ արքայի։