Եւ ոչ ինչ գոյր ի տապանակին, բայց երկու տախտակքն քարեղէնք տախտակք ուխտի՝՝, զորս եդ անդ Մովսէս ի Քորեբ, զորս ուխտեաց Տէր ընդ որդիսն Իսրայելի յելանել նոցա յերկրէն Եգիպտացւոց։
այնպէս զարմասցին ազգք բազումք ի վերայ քո, եւ կարկեսցեն թագաւորք զբերանս իւրեանց. զի որոց ոչ պատմեցաւ վասն նորա՝ տեսցեն, եւ որոց ոչ իցէ լուեալ՝՝ ի միտ առցեն։
ոչ ըստ ուխտին զոր ուխտեցի ընդ հարս նոցա՝ յաւուր յորում առի զձեռանէ նոցա հանել զնոսա յերկրէն Եգիպտացւոց. զի նոքա ոչ կացին յուխտին իմում, եւ ես անփոյթ արարի զնոցանէ, ասէ Տէր.
Եւ եկի հասի ի վերայ քո, եւ տեսի զքեզ, զի հասեալ էր ժամանակ քո, եւ ժամանակ խախտողաց քոց՝՝. տարածեցի զթեւս իմ ի վերայ քո, եւ ծածկեցի զխայտառակութիւն քո. եւ երդուայ քեզ երդումն, եւ յուխտ մտի ընդ քեզ, ասէ Ադոնայի Տէր, եւ եղեր ինձ։
Եւ առեալ Մովսիսի յիւղոյ օծութեանն, եւ յարենէն որ ի վերայ սեղանոյն, ցանեաց զԱհարոնիւ եւ զպատմուճանօք նորա, եւ զորդւովք նորա եւ զպատմուճանօք նոցա. եւ սրբեաց զԱհարոն եւ զպատմուճանս նորա, եւ զորդիս նորա եւ զպատմուճանս որդւոց նորա ընդ նմա։
իսկ ո՛րչափ սաստիկ պատժոց արժանի համարիցիք զայն, որ զՈրդին Աստուծոյ առ ոտն եհար. եւ զարիւն նորոյ ուխտին խառնակ համարեցաւ որով սրբեցաւն, եւ զՀոգին շնորհաց թշնամանեաց։