Եւ ասէ. Ելցես դու վաղիւ եւ կացցես ի լերին անդ առաջի Տեառն։ Եւ ահա Տէր անցցէ. եւ հողմ մեծ ուժգին որ զլերինս քակիցէ եւ զվէմս խորտակիցէ առաջի Տեառն, եւ ոչ ի հողմն Տէր. եւ յետ հողմոյն շարժումն, եւ ոչ ի շարժմանն Տէր.
Եւ տեսեալ ժողովրդեանն եթէ յամեաց Մովսէս իջանել ի լեռնէ անտի, կուտեցաւ ժողովուրդն ի վերայ Ահարոնի եւ ասեն ցնա. Արի եւ արա մեզ աստուածս որ առաջնորդեսցեն մեզ. զի այրն այն Մովսէս որ եհան զմեզ յԵգիպտոսէ, ոչ գիտեմք զի՛ եղեւ նմա։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Կոփեա դու քեզ երկուս տախտակս քարեղէնս ըստ առաջին տախտակացն, եւ ել առ իս ի լեառնն.՝՝ եւ գրեցից ի վերայ տախտակացն զպատգամսն որ էին յառաջին տախտակսն զոր խորտակեցերն։
այլ այս է ուխտն զոր ուխտեցից տանդ Իսրայելի յետ աւուրցն այնոցիկ, ասէ Տէր. Տաց զօրէնս իմ ի միտս նոցա, եւ ի սիրտս նոցա գրեցից զնոսա. եւ եղէց նոցա յԱստուած, եւ նոքա եղիցին ինձ ի ժողովուրդ։
Որ ոք լուծցէ մի ինչ ի պատուիրանացս յայսցանէ ի փոքունց եւ ուսուսցէ այնպէս զմարդիկ՝ փոքր կոչեսցի յարքայութեան երկնից. իսկ որ արասցէ եւ ուսուսցէ՝ նա մեծ կոչեսցի յարքայութեան երկնից։
յայտնեալք՝ զի էք թուղթք Քրիստոսի, պաշտեցեալ ի մէնջ. եւ գրեալ՝ ոչ մրով, այլ Հոգւովն Աստուծոյ կենդանւոյ. ոչ ի տախտակս քարեղէնս, այլ ի տախտակս սրտի մարմնեղէնս։
Զայս պատգամս խօսեցաւ Տէր ընդ ժողովրդեանն ձերում ի լերինն ի միջոյ հրոյն, ուր խաւարն եւ մէգ եւ մառախուղ էր, մեծաւ բարբառով, եւ ոչ եւս յաւել. եւ գրեաց զնոսա ի վերայ երկուց քարեղէն տախտակացն եւ ետ ցիս։
Եւ դու աստ կաց առ իս, եւ խօսեցայց ընդ քեզ զպատուիրանս եւ զիրաւունս եւ զդատաստանս զոր ուսուցանիցես նոցա, եւ արասցեն յերկրին զոր ես տաց նոցա ի ժառանգութիւն։
յորում կայր բուրվառն ոսկի, եւ արկղն կտակարանաց պատեալ ներքոյ եւ արտաքոյ ոսկւով, յորում սափորն ոսկի լի մանանայիւ, եւ գաւազանն Ահարոնի որ ծաղկեցաւ, եւ տախտակք կտակարանացն.