Եւ ասէ Եղիա. Նախանձեցայ զնախանձ Տեառն ամենակալի. զի թողին զքեզ որդիքն Իսրայելի, զսեղանս քո կործանեցին, եւ զմարգարէս քո կոտորեցին սրով. ես միայն մնացեալ եմ, եւ խնդրեն զանձն իմ առնուլ զսա։
եւ մի՛ առնուցուս ակն ի դատաստանի, ըստ փոքուն եւ ըստ մեծին դատիցիս՝՝. եւ մի՛ խորշիցիս յերեսաց մարդոյ, զի դատաստանն Աստուծոյ է. եւ բան ինչ որ ծանրագոյն քան զձեզ իցէ, հասուսջիք առ իս եւ լուայց։
Ապա թէ ոչ իցէ ձեզ հաճոյ պաշտել զՏէր, ընտրեցէք այսօր թէ զո՛ պաշտիցէք. զաստուածս հա՞րցն ձերոց որ յայնկոյս Գետոյն էին, թէ զաստուածս Ամովրհացւոցն յորոց դուք բնակեալ էք յերկրի նոցա. այլ ես եւ տուն իմ պաշտեմ զՏէր, զի սուրբ է։՝՝
Եւ ապրեցոյց Սաւուղ եւ ամենայն ժողովուրդն զԱգագ կենդանի, եւ զընտիրս խաշանց եւ զանդւոց եւ զկերակրոց եւ զայգեաց եւ զամենայն բարութեանց՝՝, եւ ոչ կամեցաւ սատակել զնոսա. եւ զամենայն գործ զանարգ եւ զարհամարհեալ սատակեցին։
