Եւ նա ասէ. Յիրաւի կոչեցաւ անուն նորա Յակոբ, զի այս երկիցս խաբեաց զիս. առ զանդրանկութիւնսն իմ, եւ արդ առ զօրհնութիւնս իմ։ Եւ ասէ Եսաւ ցհայր իւր. Եւ ոչ մի՞ ինչ օրհնութիւն թողեր ինձ, հայր։
Եւ կին մի ի կանանց որդւոց մարգարէիցն աղաղակէր առ Եղիսէ եւ ասէր. Ծառայ քո, այր իմ մեռաւ. եւ դու ինքնին գիտես զի ծառայ քո էր երկիւղած ի Տեառնէ. եւ փոխատուն եկն առնուլ զերկոսին զորդիս իմ իւր ի ծառայութիւն։
Եւ ասեմ ցնոսա. Մեք փրկեցաք զեղբարս մեր զՀրեայս որ վաճառեցան հեթանոսաց, զոր մեք ոչ գիտացաք, եւ դուք վաճառեցէք զնոսա՝՝։ Եւ լռեցին, եւ ոչինչ կարացին տալ պատասխանի։
Եւ մի՛ խիստ թուեսցի առաջի քո յորժամ արձակեսցես զնոսա ազատս ի քէն. զի ամի ամի վարձուք վարձկանի ծառայեաց քեզ զվեց ամ. եւ օրհնեսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո յամենայնի զինչ եւ գործեսցես։