Եւ խորհեցաւ արքայ, եւ չոգաւ արար երկուս երինջս ոսկիս, եւ ասէ ցժողովուրդն. Շատ լիցի ձեզ ելանել յԵրուսաղէմ. ահա աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ դրօշեալ եւ ձուլածոյ եւ պատկեր զոր արար ի տանն Տեառն, զորմէ ասաց Աստուած ցԴաւիթ եւ ցՍողոմոն որդի նորա. Ի տանս յայսմ եւ յԵրուսաղէմ զոր ընտրեցի յամենայն ցեղիցն Իսրայելի՝ եդից զանուն իմ յաւիտեան.
Եւ տեսեալ ժողովրդեանն եթէ յամեաց Մովսէս իջանել ի լեռնէ անտի, կուտեցաւ ժողովուրդն ի վերայ Ահարոնի եւ ասեն ցնա. Արի եւ արա մեզ աստուածս որ առաջնորդեսցեն մեզ. զի այրն այն Մովսէս որ եհան զմեզ յԵգիպտոսէ, ոչ գիտեմք զի՛ եղեւ նմա։
Անցին վաղվաղակի զճանապարհաւն զոր պատուիրեցեր նոցա. արարին իւրեանց որթ ձուլածոյ, եւ երկիր պագին նմա, եւ զոհեցին նմա եւ ասեն. Այս են աստուածք քո, Իսրայէլ, որ հանին զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ձգեաց նմանութիւն ձեռին եւ արկ զգագաթամբ գլխոյ իմոյ. եւ վերացոյց զիս Ոգի ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ տարաւ զիս յԵրուսաղէմ ի տեսլեանն Աստուծոյ, եւ կացոյց զիս՝՝ ի նախադուռն դրանն ներքնոյ որ հայի ընդ հիւսիսի, ուր էր արձան պատկերին Նախանձու ստացողին։
Եւ արդ՝ որովհետեւ ազգ եմք Աստուծոյ, ոչ պարտիմք համարել ոսկւոյ կամ արծաթոյ կամ քարի որ ի ճարտարութենէ եւ ի մտաց մարդոյ քանդակեալ իցէ, զԱստուածականն լինել նմանող։
անիծեալ լիցի մարդն որ արասցէ դրօշեալ եւ ձուլածոյ, զի պիղծ է Տեառն ձեռագործ ճարտարի, եւ դնիցէ զնա ի թաքստեան. եւ պատասխանի տուեալ ժողովրդեանն՝ ասասցեն. Եղիցի։
Եւ գնաց առաջին հրեշտակն՝՝ եւ եհեղ զսկաւառակ իւր յերկիր. եւ եղեն հարուածք չարաչարք ի վերայ մարդկան որ ունէին զդրոշմ գազանին, եւ երկիր պագին պատկերի նորա։
Եւ այլք ի մարդկանէ որ ոչ մեռան ի հարուածոցս յայսցանէ՝ ոչ ապաշխարեցին եւ ոչ դարձան ի գործոց ձեռաց իւրեանց, յերկրպագութենէ դիւաց եւ կռոց յոսկեղինաց եւ յարծաթեղինաց եւ ի պղնձոյ եւ ի քարէ եւ ի փայտէ, որք ոչ տեսանել կարեն եւ ոչ լսել եւ ոչ գնալ.
Եւ դարձոյց անդրէն զհազար եւ զհարեւր արծաթոյն առ մայր իւր. եւ ասէ մայր նորա. Սրբելով սրբեցի զարծաթն Տեառն ի ձեռանէ իմմէ եւ առանձինն՝՝, առնել դրօշեալ եւ ձուլածոյ. եւ արդ դարձուցից զնա առ քեզ։