22 Յղացաւ կինն եւ ծնաւ որդի, եւ անուանեաց զանուն նորա Մովսէս՝ Գերսամ. ասէ. Զի պանդուխտ եմ ես յօտար երկրի։
Պանդուխտ եւ նժդեհ եմ ես ի միջի ձերում. արդ տուք ինձ ստացուած գերեզմանի ընդ ձեզ եւ թաղեցից զմեռեալս իմ։
Գնացին նոքա ազգէ յազգ եւ ի թագաւորութենէ ի ժողովուրդ յայլ։
Քանզի պանդուխտք եմք մեք առաջի քո եւ նժդեհք՝ որպէս ամենայն հարք մեր. իբրեւ զստուեր են աւուրք մեր ի վերայ երկրի, եւ ոչ գոն մեր մնացուածք ինչ։
Այլ դու, Տէր, մի՛ հեռի առներ զգթութիւնս քո յինէն. զի ողորմութիւն քո եւ ճշմարտութիւն քո յամենայն ժամ ընկալցի զիս։
Եւ իբրեւ հաստատեցաւ մանուկն, ած զնա առ դուստրն փարաւոնի, եւ եղեւ նմա յորդեգիրս. եւ անուանեաց զանուն նորա Մովսէս. ասէ. Ի ջրոյ անտի հանի զդա։
Զպանդուխտն մի՛ չարչարիցէք եւ մի՛ նեղիցէք զնա, զի եւ դուք պանդուխտք էիք յերկրին Եգիպտացւոց։
Եւ առեալ Մովսիսի զկին իւր եւ զմանկունս իւր, եւ եհան զնոսա ի գրաստս, եւ դարձաւ յԵգիպտոս. ա՛ռ Մովսէս զգաւազանն որ յԱստուծոյ՝ ի ձեռին իւրում։
Եւ երկիրն ոչ վաճառեսցի ի հաստատութիւն. զի իմ է երկիրն. քանզի պանդուխտք եւ նժդեհք էք դուք առաջի իմ։
Եւ փախեաւ Մովսէս ի բանիցս յայսցանէ, եւ եղեւ պանդուխտ յերկրին Մադիամու, ուր ծնաւ երկուս որդիս։
Եւ կանգնեցին իւրեանց որդիքն Դանայ զդրօշեալն Միքայ. եւ Յովնաթան որդի Գերսոնի որդւոյ Մանասէի, ինքն եւ որդիք իւր, էին քուրմք ցեղին Դանայ, մինչեւ ցօր գերութեան երկրին։
Եւ յղացաւ, եւ եղեւ ի ժամանակի աւուրցն եւ ծնաւ որդի, եւ կոչեաց զանուն նորա Սամուէլ, ասէ. Զի ի Տեառնէ Աստուծոյ զօրութեանց՝՝ խնդրեցի զսա։