13 Եւ ամբարձ Մովսէս զձեռն իւր յերկինս՝՝. եւ ած Տէր հողմ հարաւոյ յերկիր զտիւն ամենայն եւ զգիշերն ամենայն. իբրեւ առաւօտ եղեւ, եւ հողմ հարաւոյ առ զմարախն։
Եւ եղեւ ի ծագել արեւուն հրամայեաց Աստուած հողմոյ խորշակի տապախառնի, եւ անկաւ արեւն զգլխովն Յովնանու, եւ կայր ի տարակուսի եւ քաղէին ոգիք նորա. եւ ասէր. Լաւ էր ինձ մեռանել քան զայս կեանս իմ։