22 Հրաման ետ փարաւոն ամենայն ժողովրդեան իւրում, եւ ասէ. Զամենայն արու որ ծնանիցի Եբրայեցւոց՝ ի գետ ընկեսջիք, եւ զամենայն էգ ապրեցուցանիջիք։
Եւ եղեւ յետ երկուց ամաց աւուրց ետես փարաւոն երազ. թուէր թէ կայցէ առ եզեր գետոյ։
Տրտնջեցին ի բանակս իւրեանց, եւ ոչ լուան ձայնի Տեառն։
եւ ասէ. Յորժամ ծնուցանիցէք զկանայս Եբրայեցիս եւ իցեն մերձ ի ծնունդս, թէ արու իցէ, սպանանիջիք զնա, եւ թէ էգ՝ ապրեցուցանիջիք։
Եբաց եւ ետես զմանուկն, եւ լայր մանուկն ի տապանակի անդ՝՝. խանդաղատեցաւ զնովաւ դուստրն փարաւոնի՝՝, եւ ասէ. Ի մանկանց Եբրայեցւոց է դա։
Զի ոտք նոցա ի չարիս ընթանան, եւ երագունք են ի հեղուլ զարիւն։
Անողորմ է սրտմտութիւն, եւ սաստիկ է բարկութիւն, այլ նախանձ եւ ոչ իմիք ժուժկալէ՝՝։
Զի ոչ ննջեն, եթէ ոչ չար գործիցեն. բարձեալ է քուն նոցա՝ եւ ոչ ննջեն՝՝.
Նա հնարեցաւ ազգին մերում, եւ չարչարեաց զհարսն մեր առնել ընկեցիկ զմանկունս նոցա զի մի՛ ապրեսցին։
Հաւատովք զՄովսէս իբրեւ ծնան՝՝, թաքուցաւ ամիսս երիս ի հարց իւրոց, քանզի տեսին կայտառ զմանուկն, եւ ոչ զանգիտեցին ի հրամանէ թագաւորին։