10 Արդ եկայք հնարեսցուք ինչ նոցա, գուցէ բազմանայցեն, եւ յորժամ դիպիցի մեզ պատերազմ, յաւելուցուն եւ նոքա ի թշնամիսն, եւ մարտուցեալ ընդ մեզ՝ ելանիցեն յերկրէ աստի։
եւ արդ եկ անէծ դու ինձ զժողովուրդս զայս. զի զօրագոյն քան զիս է սա. թերեւս կարասցուք հարկանել ի սոցանէ, եւ հանից զսա յերկրէ իմմէ. քանզի գիտեմ թէ զոր օրհնես դու՝ օրհնեալ է, եւ զոր անիծանես՝ անիծեալ։
Եւ խոժոռեցան նմա նախարարք այլազգեացն, եւ ասեն ցնա. Դարձո զայրն, եւ երթիցէ ի տեղի իւր ուր կացուցեր զնա անդ. եւ մի՛ եկեսցէ ընդ մեզ ի պատերազմ, եւ մի՛ լիցի դաւաճան բանակիս. եւ ի՞ւ հաճիցի դա ընդ Տեառն իւրում, եթէ ոչ գլխովք արանցդ այդոցիկ։