Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Սողոմոն կալ յաղօթս առ Տէր զամենայն աղօթս զայս եւ զխնդրուածս, յարեաւ յերեսաց սեղանոյն Տեառն ուր կայր ի գուճս ի վերայ ծնգաց իւրոց, եւ ձեռք իւր ընդ երկինս տարածեալ,
Եղիցին բանքս իմ այսոքիկ որովք պաղատեցայ առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ՝՝ մերձենալ առ Տէր Աստուած մեր ի տուէ եւ ի գիշերի, առնել իրաւունս ծառայի քում, եւ իրաւունս ժողովրդեան քում Իսրայելի, զբան օր ըստ օրէ.
եւ ասէ ցնա Տէր. Լուայ ձայնի աղօթից քոց եւ պաղատանաց զոր պաղատեցար առաջի իմ, արարի քեզ ըստ ամենայն աղօթից քոց.՝՝ սրբեցի զտունն զոր շինեցեր դնել զանուն իմ անդ յաւիտեան, եւ եղիցին աչք իմ եւ սիրտ իմ անդ զամենայն աւուրս։
Եւ հեղից ի վերայ տանն Դաւթի եւ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի հոգի շնորհաց եւ գթութեան. եւ հայեսցին առ իս յոր խոցեցինն, եւ կոծեսցին ի վերայ նորա կոծ իբրեւ ի վերայ սիրելւոյ, եւ աշխարեսցեն աշխար իբրեւ ի վերայ անդրանկան։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։