Առաջնորդեցից կուրաց ընդ ճանապարհ զոր ոչ գիտիցեն, եւ ընդ շաւիղս՝ զոր ոչ ճանաչէին՝ գնացուցից զնոսա. արարից նոցա զխաւարն ի լոյս, եւ զդժուարինն ի դիւրինս. զայս բանս արարից առ նոսա, եւ ոչ թողից զնոսա։
Եւ ասէ ցիս. Մեծ է քեզ այդ, կոչել զքեզ ծառայ իմ՝՝, հաստատել զազգսն Յակոբայ, եւ զցրուեալսն Իսրայելի դարձուցանել. ահաւասիկ եդի զքեզ յուխտ ազգի եւ՝՝ ի լոյս հեթանոսաց, լինել փրկութիւն մինչեւ ի ծագս երկրի։
Ո՞վ իցէ ի ձէնջ որ երկնչի ի Տեառնէ, լուիցէ զձայն ծառայի նորա. որ գնային ընդ խաւար՝ եւ ոչ գոյր նոցա լոյս, յուսացեալք յանուն Տեառն եւ խրախուսեալք յԱստուած՝՝։
Զի ոչ է մեզ պատերազմ ընդ մարմնոյ եւ ընդ արեան, այլ ընդ իշխանութիւնս եւ ընդ պետութիւնս եւ ընդ աշխարհակալս խաւարիս այսորիկ, ընդ այսս չարութեան որ ի ներքոյ երկնից։
Զի էաք երբեմն եւ մեք անմիտք, անհաւանք, մոլորեալք, ծառայէաք ցանկութեանց եւ պէսպէս անառակութեանց. չարութեամբ եւ նախանձու շրջէաք, ատեցեալք՝ եւ զմիմեանս ատէաք։