29 Ամենայն բան տգեղ ի բերանոյ ձերմէ մի՛ ելցէ, այլ որ ինչ բարին է ի շինած պիտոյից, զի տացէ շնորհս այնոցիկ որ լսենն։
Աստուած մեր ապաւէն եւ զօրութիւն, օգնական ի վերայ նեղութեանց որ գտին զմեզ յոյժ՝՝։
Տէր, առաջնորդեա ինձ յարդարութեան քում, վասն թշնամեաց իմոց. ուղիղ արա առաջի իմ զճանապարհս քո։
ապականեցան եւ պղծեցան յանօրէնութեան իւրեանց, եւ ոչ ոք է որ առնէ զքաղցրութիւն։
Վասն վնասու շրթանց անկանի յորոգայթ մեղաւորն, եւ արդարն զերծանի ի նմանէ։ Քաղցրահայեացն գթութիւն գտանէ. որ պատահէ ի դրունս՝ նեղէ զոգիս՝՝։
եւ ոչ հնազանդի նմա անզգամ. եւ ոչ ասիցէ դիպօղ ինչ եւ բարի հասարակաց։
Շրթունք իմաստնոց հաստատեալ են իմաստութեամբ,՝՝ սիրտք անմտաց ոչ են անսխալք։
Զիմաստունս եւ զհանճարեղս՝ անմիտս կոչեն, եւ որ քաղցր են բանիւք՝ աւելի եւս լուիցեն։
Բանք բերանոյ իմաստնոյ՝ շնորհք, եւ շրթունք անմտի ընկղմեն զնա։
Տէր Տէր տայ՝՝ ինձ լեզու խրատու, զի գիտացից խօսել ի ժամու զբանն. պատրաստեաց զիս ընդ առաւօտս. յաւել ինձ ունկն ի լսել.
Այնպէս լուսաւորեսցէ լոյս ձեր առաջի մարդկան, որպէս զի տեսցեն զգործս ձեր բարիս, եւ փառաւորեսցեն զՀայր ձեր որ յերկինս է։
Եւ ամենեքին վկայէին նմա, եւ զարմանային ընդ բանս շնորհացն որ ելանէին ի բերանոյ նորա, եւ ասէին. Ո՞չ սա է որդին Յովսեփայ։
Լուան ի նմանէ երկու աշակերտքն զի խօսէր, եւ գնացին զհետ Յիսուսի։
Ապա այսուհետեւ զհետ երթիցուք զխաղաղութեան եւ զշինութեան որ առ միմեանս։
Այլ իւրաքանչիւր ոք ի մէնջ ընկերին հաճոյ լիցի ի բարիս վասն շինութեան։
Այլ ի մէջ եկեղեցւոյն կամիմ բանս հինգ մտօք խօսել զի եւ զայլս խրատիցեմ, քան զբազում բանս՝ լեզուաւ։
ի հաստատութիւն սրբոց, ի գործ պաշտաման, ի շինուած մարմնոյն Քրիստոսի.
ուստի ամենայն մարմինն յօդեալ եւ պատշաճեալ ամենայն խաղալեօք տարաբերութեան, ըստ ազդեցութեան չափով ըստ իւրաքանչիւր մասին զաճումն մարմնոյ գործէ ի շինած անձին իւրոյ սիրով։
Եւ բանն ձեր յամենայն ժամ լի շնորհօք Տեառն՝ իբրեւ՝՝ աղիւ համեմեալ լիցի, գիտել որպէս արժան իցէ ձեզ իւրաքանչիւր ումեք տալ պատասխանի։
Վասն որոյ մխիթարեցէք զմիմեանս եւ շինեցէք զիրեարս, որպէս եւ առնէքդ իսկ։
զվարս ձեր ի մէջ հեթանոսաց պարկեշտս ցուցանել, զի որով բամբասիցեն զձեզ իբրեւ զչարագործս, ի բարւոք գործոցն ձերոց դիտեալ՝ փառաւոր առնիցեն զԱստուած յաւուրն այցելութեան։
Սոյնպէս եւ կանայք հնազանդ լինել արանց իւրեանց, զի եթէ իցեն նոքա ապստամբք ի բանէ անտի, յաղագս կանանց գնացից եւ առանց բանի իսկ շահեսցին,
Քանզի մեծաբանս սնոտեաց բարբառեալ պատրեն գիջութեամբք, ցանկութեամբք մարմնոյ զայնոսիկ՝ որ ստոյգն փախչիցին յայնցանէ՝ որ ի մոլորութեանն շրջիցին.