Եւ զամենայն զոր ինչ խնդրեցին աչք իմ, ոչ զրկեցի ի նոցանէ. եւ ոչ արգելի զսիրտ իմ յամենայն ուրախութենէ. զի սիրտ իմ ուրախ եղեւ յամենայն վաստակս իմ, եւ այս եղեւ բաժին իմ յամենայն վաստակոց իմոց։
Զի զամենայն զայս ետու ի սիրտ իմ, եւ սիրտ իմ ետես՝՝ զայս ամենայն. որպէս արդարքն եւ իմաստունքն, եւ գործք նոցա ի ձեռս Աստուծոյ. քանզի զսէր եւ զատելութիւն ոչ գիտէ մարդն. ամենայն ինչ առաջի երեսաց նորա է։