5 Որ պահէ զպատուիրան՝ ոչ գիտասցէ զբան չարութեան. եւ ժամանակ իրաւանց՝՝ ճանաչէ սիրտ իմաստնոց։
Եւ յորդւոցն Իսաքարայ որք գիտէին զհանճար, ի ժամանակի ճանաչելով թէ զինչ առնիցեն Իսրայելի, յիշխանութեան իւրեանց՝՝ երկերիւր. եւ ամենեքեան եղբարք իւրեանց ընդ նոսա։
Բազում անգամ բնակեաց անձն իմ ընդ այնոսիկ ոյք ատէին զողջոյն։
Եւ երկեան ծնուցիչքն յԱստուծոյ, եւ ոչ արարին որպէս հրաման ետ նոցա արքայն Եգիպտացւոց. եւ ապրեցուցանէին զարուսն։
Ոչ է հաճոյ՝՝ արդարոյ եւ ոչ մի ինչ անիրաւ, իսկ ամպարիշտք լցցին չարութեամբ։
Երեսք առն հանճարեղի իմաստունք,՝՝ աչք անմտի զվայրօք յածին։
Սիրտ իմաստնոյ յաջակողմ իւր, եւ սիրտ անմտի ի ձախակողմ իւր։
Եւ վախճան բանիս, զամենայն ինչ լուր, յԱստուծոյ երկիր, եւ զպատուիրանս նորա պահեա. զի այս է մարդն ամենեւին։
Իմաստնոյն աչք իւր ի գլուխ իւրում, եւ որ անմիտն է՝ ընդ խաւար գնայ. եւ գիտացի ես թէ պատահար մի պատահելոց է ամենեցուն նոցա։
Բերանոյ՝՝ թագաւորի զգոյշ լեր, եւ ի բան երդման Աստուծոյ։
Զրկեաց Եփրեմ զոսոխ իւր, եւ կոխեաց զիրաւունս. զի սկսաւ երթալ զհետ սնոտեաց։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Արդ երթայք տուք զկայսերն կայսեր, եւ զԱստուծոյն՝ Աստուծոյ։
Իսկ Պետրոս եւ Յովհաննէս պատասխանի ետուն եւ ասեն ցնոսա. Եթէ արժան իցէ առաջի Աստուծոյ ձեզ լսել առաւել քան Աստուծոյ, ընտրեցէք։
Պատասխանի ետ Պետրոս եւ առաքեալքն եւ ասեն. Հնազանդել պարտ է Աստուծոյ առաւել քան մարդկան։
Վասն այնորիկ եւ մեք, յօրէ յորմէ լուաք, ոչ դադարեմք վասն ձեր աղօթս առնել եւ խնդրուածս մատուցանել, զի լնուցուք զգիտութիւն կամաց նորա ամենայն իմաստութեամբ եւ հոգեւոր հանճարով.
Այլ կատարելոցն է հաստատուն կերակուր, որոց վասն ի չափսն հասանելոյ՝՝ ճաշակելիքն կիրթ են ընտրութեան բարւոյ եւ չարի։