10 Եւ ապա տեսի ես ամպարիշտս մուծեալս ի գերեզմանս. եւ ի սրբոց անտի գնացին, եւ սուգ առին ի քաղաքին, զի՝՝ այնպէս արարին. սակայն եւ այն ընդունայնութիւն է։
Եղիցին իբրեւ զյարդ առաջի հողմոյ, կամ իբրեւ զփոշի զոր տարաւ մրրիկ։
Յիշատակ արդարոյ գովութեամբ. անուն ամպարշտաց շիջցի։
Ոչ գոյ յիշատակ առաջնոցն, նա եւ ոչ վերջնոցն որ լինելոց են. ոչ գոյ յիշատակ նոցա ընդ լինելոցսն ի վախճանի։
վասն զի ոչ գոյ յիշատակ իմաստնոյն ընդ անզգամին յաւիտեան. զի արդարեւ իսկ յաւուրսն որ գալոց են ամենայն ինչ մոռացօնք են. եւ զիա՞րդ մեռանիցի իմաստունն ընդ անմտին։
Եւ գտցի ի նմա այր մի տնանկ եւ իմաստուն եւ ապրեցուցանիցէ նա զքաղաքն իմաստութեամբ իւրով, եւ մարդ ոչ յիշեաց զայրն զայն տնանկ։
Քանզի որ կենդանիքն են՝ գիտեն նոքա թէ մեռանելոց են. եւ մեռեալքն ոչ են գիտակ եւ ոչ իմիք. եւ ոչ եւս գոն նոցա վարձք՝ զի մոռացաւ յիշատակ նոցա.
Ակնկալութիւն Իսրայելի, Տէր, ամենեքեան որ թողին զքեզ՝ ամաչեսցեն. հեռացեալքն յերկրի գրեսցին, զի թողին զՏէր զաղբեւր ջրոյ կենաց։
Եւ եղեւ մեռանել աղքատին, եւ տանել հրեշտակացն զնա ի գոգն Աբրահամու. մեռաւ եւ մեծատունն եւ թաղեցաւ։
Եւ կացուցին վկայս սուտս որ ասէին. Այրս այս ոչ դադարէ խօսել բանս հայհոյութեան զտեղւոյն սրբոյ եւ զօրինացն։
Զի արդարն իմ ի հաւատոց կեցցէ. եւ եթէ յերկմիտս ոք իցէ, ոչ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ։