Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Պատասխանի ետ Յովնադաբ որդի Սամաայ եղբօր Դաւթի եւ ասէ. Մի՛ ասասցէ տէր իմ արքայ եթէ ամենայն որդիք արքայի մեռան, զի Ամոն միայն մեռաւ. քանզի ի բերան Աբիսողոմայ կայր, յօրէ յորմէ տառապեցոյց զԹամար զքոյր նորա։
Պատասխանի ետ այր Իսրայելացի առն Յուդայ եւ ասէ. Տասն ձեռք իմ են յարքայի, եւ անդրանիկ ես եմ քան զքեզ.՝՝ նա եւ ի Դաւթի՝ ես ի վեր եմ քան զքեզ. եւ ընդէ՞ր այդպէս թշնամանեցեր զիս, եւ ոչ եղեւ ի համարի բան իմ, նախ ինձ դարձուցանել զարքայ առ իս։ Եւ խստացաւ բան առն Յուդայ քան զբան առն Իսրայելի։
Եւ եղեւ ի ծագել արեւուն հրամայեաց Աստուած հողմոյ խորշակի տապախառնի, եւ անկաւ արեւն զգլխովն Յովնանու, եւ կայր ի տարակուսի եւ քաղէին ոգիք նորա. եւ ասէր. Լաւ էր ինձ մեռանել քան զայս կեանս իմ։