6 Լաւ է լսել զպատուհաս իմաստնոյ, քան լսել մարդոյ զերգս անմտաց։
Օրհնեալ ես դու, Տէր, ուսո ինձ զարդարութիւնս քո։
Զի դու, Տէր, ծիծաղեսցիս զնոքօք, եւ արհամարհեսցես զամենայն հեթանոսս։
Այր իմաստուն դատի զազգս, եւ այր անզգամ ի բարկանալ իւրում ծաղր լինի՝ եւ ոչ ակնածէ։՝՝
Ծաղուն ասացի՝ Զբօսանս, եւ ուրախութեանն՝ Զի՞ գործես զայդ։
Եւ դարձուցից ի սուգ զտօնս ձեր, եւ զամենայն երգս ձեր յողբս, եւ ածից ի վերայ ամենայն հասակաց քուրձ, եւ ի վերայ ամենայն գլխոց կնդութիւն. եւ արարից նմա իբրեւ սուգ սիրելւոյ, եւ որոց ընդ նմայն իցեն՝ իբրեւ օր ցաւոց՝՝։
Եւ ասէ ցնա Աբրահամ. Որդեակ, յիշեա զի ընկալար անդէն զբարիս քո ի կեանսն քում, եւ Ղազարոս նոյնպէս զչարչարանս. արդ սա աստ մխիթարի, եւ դու այդր պապակիս։
Վա՜յ ձեզ որ յագեալդ էք այժմ, զի քաղցիցէք. վա՜յ ձեզ որ ծիծաղիքդ այժմ, զի սգայցէք, եւ լայցէք։