11 Մի՛ ասիցես. Զի՞նչ եղեւ, զի աւուրքն առաջինք բարի եղեն քան զայսոսիկ. զի ոչ իմաստութեամբ հարցեր վասն այդորիկ։
Իսկ իմաստութիւն ուստի՞ գտաւ, կամ զի՞նչ տեղի իցէ հանճարոյ։
Պսակ իմաստնոց՝ խորագիտութիւն, եւ գնացք անմտաց՝ չարութիւն։
Զի լաւ է զվաճառն զայն գտանել՝ քան զգանձս ոսկւոյ եւ արծաթոյ։
Պատուականագոյն է քան զականս պատուականս, եւ ոչ ինչ է չար որ հակառակ կայցէ նմա. յայտնի է ամենեցուն որ մերձին ի նա, եւ ամենայն ինչ որ պատուական է՝ շարժէ զնա՝՝։
Քաղցր է լոյս, եւ բարի աչաց տեսանել զարեգակն.
Եւ տեսի ես՝ եթէ է առաւելութիւն իմաստութեան քան անմտութեան, որպէս է առաւելութիւն լուսոյ քան զխաւարի։
Մի՛ փութար յոգի քո բարկանալ, զի բարկութիւն ի ծոց անզգամաց հանգիցէ։