Եթէ ծնցի այր հարեւր, եւ ամս բազումս կեցցէ, եւ եւս բազում եղիցին աւուրք ամաց նորա, եւ անձն նորա ոչ յագեսցի ի բարեաց անտի, եւ գերեզման եւս ոչ գտցի նմա, ես ասացի թէ լաւ է քան զնա վիժածն.
Եւ ունայնութիւն է յամենայնի. պատահար է՝՝ յարդարն եւ յամպարիշտն, ի բարին եւ ի չարն, ի սրբումն եւ ի պղծում, որ մատուցանէ պատարագ՝ եւ որ ոչն մատուցանէ. որպէս որ բարին է՝ եւ որպէս որ մեղանչէն, որպէս որ երդնուն՝ եւ որպէս որ յերդմանէն երկուցեալ է։
Եւ մի՛ լիցի անդ տարաժամ աւուրց, եւ ծեր՝ որոյ ոչ իցէ լցեալ զժամանակս իւր. զի եղիցի կրտսեր որդին՝ հարիւրեմեան, եւ որ հարիւրեմեանն մեռանիցի՝ մեղաւոր եւ անիծեալ կոչեսցի՝՝։