5 քանզի զարեւ ոչ ետես, եւ ոչ գիտաց, զինչ է հանգիստ սորա քան զնորա՝՝։
Զի այր կանանցածին սակաւակեաց է եւ լի բարկութեամբ.
Նոքա ղօղանջեսցեն բերանովք իւրեանց, եւ սուր ի շրթունս նոցա. իսկ արդ ո՞վ լուաւ զայս։
Քաղցր է լոյս, եւ բարի աչաց տեսանել զարեգակն.
Եւ քան զնոսա զերկոսին լաւ այն է՝ որ չեւ եւս իցէ լեալ, որ ոչ ետես զամենայն արարածն չար՝ որ արարաւ ի ներքոյ արեգական։
զի ունայնութեամբ եկն եւ խաւարաւ գնաց, եւ ի խաւարի անուն նորա ծածկեսցի.
Եւ եթէ եկաց նա զհազար ամաց ելս, եւ զբարութիւն ինչ ոչ ետես, միթէ ո՞չ երթայցէ ամենայն ի մի տեղի։