հրեշտակն որ փրկեաց զիս յամենայն չարեաց, օրհնեսցէ զմանկունս զայսոսիկ, եւ կոչեսցի ի սոսա անուն իմ եւ անուն հարց իմոց, Աբրահամու եւ Իսահակայ, եւ օրհնեսցին ի բազմութիւն յոյժ ի վերայ երկրի։
Գիտացի թէ զամենայն զոր արար Աստուած՝ այն կայ յաւիտեան. ի նոսա ոչ ինչ յաւելուլ, եւ ի նոցանէ ոչ ինչ գոյ պակասեցուցանել. եւ արար Աստուած, զի երկիցեն յերեսաց նորա։