Եւ ուխտեաց Յակոբ ուխտ եւ ասէ. Եթէ եղիցի Տէր Աստուած ընդ իս, եւ ապրեցուսցէ զիս ի ճանապարհիս յայսմիկ զոր ես երթամ, եւ տացէ ինձ հաց ուտելոյ եւ հանդերձ զգենլոյ,
Այր ոք այր՝ եթէ ուխտիցէ ուխտ Տեառն, կամ երդնուցու երդումն սահմանաւ, կամ սահմանիցէ՝՝ ինչ վասն անձին իւրոյ, մի՛ արասցէ ապախտ զբան իւր. այլ զամենայն ինչ որ ելանիցէ ի բերանոյ իւրմէ՝ արասցէ։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։