6 Լաւ է բուռն մի հանգստեամբ քան զլիութիւն երկուց բռանց՝ ջանալով եւ յօժարութեամբ ոգւոյ։
Ես ի քեզ, Տէր, յուսացայ, եւ դու լուիցես ինձ, Տէր Աստուած իմ։
Լաւ է սակաւիկ ինչ առնուլ երկիւղիւ Տեառն՝՝, քան զգանձս մեծամեծս ամպարշտութեամբ։
Լաւ է պատառ մի համով խաղաղութեամբ, քան զտունս լի զենլեօք եւ բարեօք՝՝ թշնամութեամբ։
Տեսի ես զամենայն արարեալս որ արարեալ են ի ներքոյ արեգական, եւ ահա ամենայն ինչ ընդունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Եւ ետու զսիրտ իմ գիտել զիմաստութիւն եւ զգիտութիւն, զառակս եւ զիմաստութիւն՝՝. գիտացի ես՝ զի սակայն եւ այս յօժարութիւն ոգւոյ է։
Դարձայ ես եւ տեսի ընդունայնութիւն ի ներքոյ արեգական։