2 Եւ գովեցի ես զամենայն մեռեալսն որք յառաջագոյն մեռան, քան զկենդանիսն՝ որ ցայժմ կենդանի իցեն։
Եւ ատեցի ես զկեանս իմ. զի չար էր ինձ արարածն, որ արարեալ էր ի ներքոյ արեգական. զի ամենայն ինչ ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Զի ո՞ գիտէ զինչ բարի է մարդոյ ի կեանս իւրում ի թիւ աւուրց կենաց ընդունայնութեան նորա, եւ արար զայն ի ստուեր. զի ո՞վ է որ պատմեսցէ մարդոյն՝ զինչ լինելոց է զկնի նորա ընդ արեգակամբ։
Մի՛ լայք զմեռեալն եւ մի՛ ողբայք զնա. այլ լացէք լալով ի վերայ այնորիկ որ ելանիցէ, եւ այլ ոչ դառնայցէ, եւ ոչ տեսցէ զերկիր ազգի իւրոյ։