9 Արդ զի՞նչ առաւելութիւն է այնմ որ առնէ որով ինքն ջանայ։
Ամենայնի որ հոգայ՝ մի ինչ աւելի է, իմաստութիւն. իսկ անձնդիւրն եւ անհոգն ի կարօտութեան եղիցի։
Զի՞նչ աւելի է մարդոյ յամենայն վաստակս իւր զոր տաժանի ընդ արեգակամբ։
Եւ հայեցայ ես յամենայն արարս իմ զոր արարին ձեռք իմ, եւ ի վաստակս զոր վաստակեցայ առնել, եւ ահա ամենայն ընդունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ. եւ ոչ ինչ է առաւելութիւն ի ներքոյ արեգական։
Զի ամենայն աւուրք նորա խաւար եւ սուգ՝՝, եւ ի բազում սրտմտութեան եւ ի հիւանդութեան եւ ի բարկութեան։
Զի՞նչ օգտիցի մարդ եթէ զաշխարհս ամենայն շահեսցի եւ զանձն իւր տուժեսցի. կամ զի՞նչ տացէ մարդ փրկանս ընդ անձին իւրոյ։
զի եւ դուք հնազանդ լինիցիք այնպիսեացն, եւ ամենայնի որ գործակից իցէ եւ վաստակակից։