Եւ ասէ Դաւիթ ցՅովաբ եւ ցամենայն ժողովուրդն որ ընդ նմա. Պատառեցէք զհանդերձս ձեր, եւ զգեցարուք քուրձ, եւ կոծեցարուք առաջի Աբեններայ։ Եւ արքայ Դաւիթ երթայր զհետ դագաղացն։
Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
Եւ եղեւ իբրեւ ընթերցաւ արքայն Իսրայելի զհրովարտակն, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Միթէ Աստուա՞ծ իցեմ ես սպանանել կամ կեցուցանել, զի առաքեաց առ իս աւաքել զայրդ ի բորոտութենէ իւրմէ. բայց գիտասջիք եւ տեսջիք զի պատճառի իմն նա առ իս։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ զբանս կնոջն, պատառեաց զհանդերձս իւր. եւ ինքն շրջէր ի վերայ պարսպին. եւ ետես ժողովուրդն զքուրձն որ ի վերայ մարմնոյ նորա ի ներքոյ։
Արդ մեք զի՞ նստիցիմք. այլ ժողովեցարուք՝ եւ մտցուք ի քաղաքս ամուրս, եւ անդր անկցուք. զի Տէր Աստուած մեր ընկէց՝՝ զմեզ, եւ արբոյց մեզ ջուր դառնութեան, զի մեղաք առաջի նորա։
Եւ յարուցեալ Պետրոս եկն ընդ նոսա, զոր իբրեւ եկն՝ հանին ի վերնատունն. եւ կացին շուրջ զնովաւ այրիքն ամենայն, լային եւ ցուցանէին զձորձս եւ զհանդերձս, որչափ առնէր նոցա Այծեմնիկն։