Եւ եղեւ ի հպել տապանակին ի քաղաքն Դաւթի, եւ Մեղքող դուստր Սաւուղայ հայէր ընդ պատուհանն. եւ ետես զԴաւիթ արքայ զի կաքաւէր եւ նուագէր զնուագարանսն՝՝ առաջի Տեառն, անգոսնեաց զնա ի սրտի իւրում։
խօսեցարուք ի սիրտ Երուսաղեմի եւ մխիթարեցէք զդա, զի լի եղեւ տառապանօք. թողեալ լիցին՝՝ դմա մեղք իւր, զի ընկալաւ ի ձեռանէ Տեառն կրկին զհատուցումն մեղաց իւրոց։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Միթէ մարթ ի՞նչ իցէ մանկանց առագաստի սուգ առնուլ, մինչ փեսայն ընդ նոսա իցէ. այլ եկեսցեն աւուրք, յորժամ բարձցի ի նոցանէ փեսայն, եւ ապա պահեսցեն։