եւ թուղթ մի առ Ասափ, որ է պահապան դրախտին արքունի. զի տացէ ինձ փայտս ի կազմած դրանցն եւ պարսպաց քաղաքին, եւ տանն յոր ես մտից անդր։ Եւ ետ ինձ թագաւորն. վասն զի ձեռն Աստուծոյ իմոյ էր ընդ իս բարութեամբ։
Եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր, եւ մի՛ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ. եւ եղիցի ստեղն նորա անտառացեալ շուրջ զնովաւ՝՝. յամէ երաշտութեան մի՛ երկիցէ, եւ մի՛ կասեսցէ ի տալոյ զպտուղ։