13 Եւ տեսի ես՝ եթէ է առաւելութիւն իմաստութեան քան անմտութեան, որպէս է առաւելութիւն լուսոյ քան զխաւարի։
Իմաստութիւն խորագիտաց՝ ծանիցէ զճանապարհս նոցա, անմտութիւն անզգամաց՝ մոլորութեամբ։
Դադարք իմաստութեան՝ ցանկալի են քան զոսկի, դադարք հանճարոյ՝ ցանկալի են քան զարծաթ։
Եթէ անկցի եւս երկաթն՝ եւ նա տրտմեցոյց զերեսս իւր. եւ զօրութիւնք զօրացուցանեն, եւ է առաւելութիւն քաջ իմաստութեանն։՝՝
Քաղցր է լոյս, եւ բարի աչաց տեսանել զարեգակն.
Բարի է եթէ ի կողմն այսոսիկ լինիցիս. սակայն եւ յայսմիկ մի՛ պղծեր՝՝ զձեռն քո. զի որ երկնչի յԱստուծոյ՝ անցցէ ընդ ամենայն։
Եւ ասացի ես. Բարի է իմաստութիւն քան զզօրութիւն. եւ իմաստութիւն տնանկին արհամարհեալ է, եւ բանք նորա ոչ լինին լսելի։
Բարի է իմաստութիւն քան զանօթս պատերազմի, եւ յանցաւոր մի կորուսանէ զօրութիւնս բազումս։
Եւ դարձջիք եւ տեսջիք ի մէջ արդարոյն եւ ի մէջ անօրինին, եւ ի մէջ ծառայելոյն Աստուծոյ՝ եւ ի մէջ չծառայելոյն։
Ապա եթէ ակն քո չար է, ամենայն մարմինդ խաւարին եղիցի. իսկ արդ եթէ լոյսդ որ ի քեզ է՝ խաւար է, խաւարն ո՞րչափ եւս։
Զի թէպէտ եւ երբեմն էիք խաւար, արդ լոյս էք ի Տէր. իբրեւ զորդիս լուսոյ գնացէք.