12 Եւ հայեցայ ես տեսանել զիմաստութիւն եւ զբօսանս եւ զանզգամութիւն. քանզի ո՞վ է մարդ որ երթայցէ զհետ խորհրդոյն զոր ինչ արար՝՝։
Եւ ետու զսիրտ իմ գիտել զիմաստութիւն եւ զգիտութիւն, զառակս եւ զիմաստութիւն՝՝. գիտացի ես՝ զի սակայն եւ այս յօժարութիւն ոգւոյ է։
Որ ինչ եղեւն՝ այն ահա կայ, եւ որ ինչ լինելոցն էր՝ ահա եղեւ. եւ Աստուած խնդրեսցէ զհալածեալն։
Հեռագոյն քան որպէս էրն.՝՝ եւ զխորութիւն խորոց ո՞վ կարասցէ գիտել։