8 զի թէ ամս բազումս կեցցէ մարդ, եւ յամենայն ի նոսա ուրախ լինիցի, եւ յիշեսցէ նա զաւուրս խաւարի, զի բազում իցեն. ամենայն ինչ որ գալոցն իցէ ընդունայնութիւն է։
Եւ ասացի ես ի սրտի իմում, թէ՝ Որպէս պատահարն անզգամին՝ եւ ինձ իսկ պատահեսցէ նոյն, եւ ընդէ՞ր իմաստնացայ. եւ զաւելորդս՝՝ խօսեցայ ի սրտի իմում. զի եւ այս իսկ ունայնութիւն է. զի անզգամն յաւելորդացն խօսի.՝՝
Եւ ո՞վ գիտէ իմաստուն լինիցի թէ անմիտ, եւ կամ իշխելո՞ց իցէ ամենայն վաստակոցն իմոց զոր եսն վաստակեցի, եւ յորս իմաստնացայ ընդ արեգակամբ. սակայն եւ այս ունայնութիւն է։
Զի մարդոյ բարւոյ՝ առաջի երեսաց իւրոց ետ զիմաստութիւն եւ զգիտութիւն եւ զուրախութիւն, եւ մեղանչականին ետ զբաղումն յաճախել եւ ժողովել եւ տալ բարւոյն առաջի երեսաց Աստուծոյ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Ոչ գոյ կատարումն ամենայն ժողովրդեանն, ամենեցուն որք եղեն յառաջ քան զնոսա. նա եւ յետինքն ոչ լինիցին ուրախ ի վերայ նորա. զի եւ այն ինքն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Զի մի է, եւ ոչ կրկին. եւ որդի եւ եղբայր ոչ գոյ նորա. եւ ոչ է վախճան ամենայն վաստակոյ նորա. եւ սակայն ակն նորա ոչ յագի մեծութեամբ. եւ արդ ո՞ւմ ջանամ ես, եւ զլանամ զանձն իմ ի բարութենէ. զի եւ այն ընդունայնութիւն է եւ զբաղումն չար։
Եւ գովեցի ես զուրախութիւն, զի ոչ է բարի մարդկան ի ներքոյ արեգական, բաց յուտելոյ եւ յըմպելոյ եւ յուրախ լինելոյ. եւ այն երթայ ընդ նմա ի ջանալ նմա զաւուրս կենաց իւրոց, որչափ ետ նմա Աստուած ի ներքոյ արեգական։
Օր խաւարի եւ միգի, օր ամպոյ եւ մառախղոյ. իբրեւ առաւօտ տարածեսցի ի վերայ լերանց, զօր բազում եւ հզօր, նման նմա ոչ եղեւ յաւիտենից, եւ զհետ նորա ոչ եւս յաւելցի լինել ազգաց մինչեւ յազգս։