9 Զինչ է որ եղեւն՝ նոյն ինքն որ լինելոցն է. եւ զինչ է որ արարաւն, նոյն ինքն որ առնելոցն է։
Եւ ոչ է ամենայն առժամայն ընդ արեգակամբ. զի զոր խօսիցի ոք եւ ասիցէ՝՝ Ահաւասիկ այս նոր է, վաղ իսկ եղեալ է ի յաւիտենից եղելոցն նախ քան զմեզ։
Եւ հայեցայ ես տեսանել զիմաստութիւն եւ զբօսանս եւ զանզգամութիւն. քանզի ո՞վ է մարդ որ երթայցէ զհետ խորհրդոյն զոր ինչ արար՝՝։
Որ ինչ եղեւն՝ այն ահա կայ, եւ որ ինչ լինելոցն էր՝ ահա եղեւ. եւ Աստուած խնդրեսցէ զհալածեալն։
Որ ինչ եղեւն՝ ահա անուն կոչեցեալ է նմա. եւ յայտնի եղեւ որպիսի ինչ՝՝ է մարդ, եւ ոչ կարէ դատել ընդ Հզօրին քան զնա։
Մի՛ փութար յոգի քո բարկանալ, զի բարկութիւն ի ծոց անզգամաց հանգիցէ։
զի ես աւասիկ նոր գործեմ, որ այժմ յայտնեսցի եւ ծանիջիք. եւ արարից ճանապարհ ընդ անապատ, եւ յերկիր անջրդի գետս բղխեցուցից։
Մինչեւ յե՞րբ թափառիցիս, դուստր անարգեալ. զի հաստատեաց Տէր զփրկութիւն ի ձեռատունկն նոր. փրկութեամբ շրջեսցին մարդիկ՝՝։
Լինէին եւ սուտ մարգարէք ի ժողովրդեանն, որպէս եւ այժմ ի ձեզ լինիցին սուտ վարդապետք, որք սպրդեալ մուծանեն հերձուածս կորստեան, եւ զոր Տէր գնեաց զնոսա՝՝ ուրացեալ, ածեն ի վերայ անձանց զարագահասն կորուստ։
Եւ տեսի երկին նոր եւ երկիր նոր. քանզի առաջինն երկինք եւ երկիր էանց. եւ ծով ոչ գոյր։
Եւ ասաց ցիս որ նստէրն ի վերայ աթոռոյն. Ահաւասիկ առնեմ զամենայն նոր։ Եւ ասէ ցիս. Գրեա, այս բանք ճշմարիտ եւ հաւատարիմք։