6 Ելանէ ընդ հարաւ, եւ պատի ընդ հիւսիսիւ, պատելով պատի. գնայ հողմ, եւ ի շրջանս իւր դառնայ հողմ։
Եւ քո ջերմ պատմուճան հանդարտեալ կայ ի վերայ երկրի։
Ի շտեմարանաց ելանեն ցօղք, եւ ի բարձրուանդակաց ցուրտ.
Ամենայն ուղխք ի ծով գնան, եւ ծով ոչ լնու. ի տեղի յոր ուղխք գնան՝ անդ նոքին դառնան ի գնալ։
որովք ոչ է հնար գիտել՝՝ զինչ է ճանապարհ հողմոյ, իբրեւ զոսկերս յարգանդի յղւոյ, նոյնպէս ոչ գիտասցես դու զարարածս Աստուծոյ զոր ինչ առնիցէ նա զամենայն։
Եւ Տէր յարոյց հողմ ի ծովուն եւ եղեւ մրրիկ մեծ ի ծովուն, եւ նաւն ի վտանգի կայր ի խորտակել։
Ամենայն որ լսէ զբանս իմ զայսոսիկ եւ առնէ զսոսա՝ նմանեսցէ առն իմաստնոյ որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ վիմի.
իջին անձրեւք, յարեան գետք, շնչեցին հողմք, հարին զտունն, եւ անկաւ. եւ էր կործանումն նորա մեծ յոյժ։
Զի հողմ ուր կամի շնչէ, եւ զձայն նորա լսես, այլ ոչ գիտես ուստի գայ կամ յո երթայ. սոյնպէս եւ ամենայն ծնեալն ի Հոգւոյն։