1 Եւ Ագրիպպաս ասէ ցՊաւղոս. Հրամայեալ է քեզ վասն քո խօսել։ Յայնժամ Պաւղոսի ձգեալ զձեռն առնէր պատասխանի.
Քանզի կոչէի, եւ ոչ լսէիք. յերկարէի զբանս իմ, եւ ոչ անսայիք.
Որ տայ պատասխանի բան մինչչեւ լուեալ իցէ ինչ՝ անզգամութիւն է նմա եւ նախատինք։
Արդար՝ անձին իւրում չարախօսէ ի սկզբան բանից իւրոց, զի յորժամ սկսանի ոսոխն յանդիմանի։՝՝
Արդ ես ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ քո եւ բարձից զիրաւունս քո, եւ մատնեցից զքեզ ի ձեռս ատելեաց քոց՝ դստերաց այլազգեացն, որք թիւրէին զքեզ ի ճանապարհէ քումմէ՝՝։
Միթէ օրէնքն մեր դատի՞ն զմարդ, եթէ ոչ լսեն ինչ նախ ի նմանէ, կամ գիտեն զինչ գործէ։
Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ այժմ առ ձեզ պատասխանատուութեանս։
Որոց ետու պատասխանի եթէ՝ Չէ օրէն Հռովմայեցւոց շնորհել ումեք զոք, մինչչեւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն, եւ տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։
Քանզի անպատեհ իմն թուի ինձ տալ տանել կապեալ մի, եւ ոչինչ վնաս զնմանէ նշանակել։
Վասն ամենայն ամբաստանութեան Հրէիցդ զինէն, արքայ Ագրիպպա, համարիմ զանձն երանելի, զի քո առաջի այսօր տալոց եմ պատասխանի։
Ասէ ցնա Տէր. Երթ դու, զի անօթ ընտրութեան է ինձ նա, կրել զանուն իմ առաջի հեթանոսաց եւ թագաւորաց եւ որդւոցն Իսրայելի։
Այլ առ Իսրայէլ ասէ. Զօր ամենայն ձգեցի զձեռս իմ առ ժողովուրդ անհաւան եւ հակառակող։