Ազդ եղեւ ի տուն Դաւթի եւ ասեն. Միաբանեաց Արամ ընդ Եփրեմայ, եւ զարհուրեցաւ անձն նորա եւ անձն ժողովրդեան նորա, զոր օրինակ շարժիցի յանտառի ծառ մի ի հողմոյ։
Վա՜յ քեզ, Քորազին, վա՜յ քեզ, Բեթսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ ի ձեզ եղեն, վաղու եւս արդեւք խորգով եւ մոխրով ապաշխարեալ էր։
Եւ ել լուր նորա ընդ ամենայն երկիրն Ասորւոց, եւ մատուցին առ նա զամենայն հիւանդս որ նեղեալ էին ի պէսպէս ցաւս եւ ի տանջանս, եւ զդիւահարս եւ զլուսնոտս եւ զանդամալոյծս, եւ բժշկեաց զնոսա։
Վա՜յ քեզ, Քորազին. վա՜յ քեզ, Բեդսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ եղեն ի ձեզ՝ վաղուց եւս արդեւք ի խորգ եւ ի մոխիր նստեալ ապաշխարեալ էր։
Եւ էր Հերովդէս ցասմամբ ընդ Տիւրացիս եւ ընդ Սիդովնացիս. եւ նոքա առ հասարակ եկին առ նա, եւ ի բանի արարեալ զԲղաստոս սենեկապետ արքայի, խնդրէին զխաղաղութիւն, վասն կերակրելոյ երկրին նոցա յարքունուստ։
Բայց Պաւղոսի տակաւին մնացեալ աւուրս բազումս, յեղբարց հրաժարեալ՝ նաւէր յԱսորիս, եւ ընդ նմա Պրիսկիղա եւ Ակիւղաս, փոքրել զգլուխ ի Կենքրա, քանզի ուխտադիր էր։
Եւ յաւելին որդիքն Իսրայելի առնել չար առաջի Տեառն, եւ պաշտեցին զԲահաղիմսն եւ զԱստարովթն, եւ զաստուածս Ասորւոց եւ զաստուածս Սիդոնայ եւ զաստուածս Մովաբայ եւ զաստուածս որդւոցն Ամոնայ եւ զաստուածս այլազգեացն. եւ թողին զՏէր եւ ոչ ծառայեցին նմա։