7 Եւ այր մի Լիւստրացի տկար յոտից նստէր՝ կաղ յորովայնէ մօր իւրոյ, որոյ երբեք չէր գնացեալ։
Եւ ցրուեալքն ի նեղութենէն որ եղեւ ի վերայ Ստեփանոսի՝ հասին մինչեւ ի Փիւնիկէ եւ ի Կիպրոս եւ յԱնտիոքիա. ոչ ումեք խօսէին զբանն, բայց միայն Հրէից։
Որ յանցեալ ազգսն թոյլ ետ ամենայն հեթանոսաց գնալ ի ճանապարհս իւրեանց։
հաստատել զանձինս աշակերտելոցն եւ մխիթարել կալ հաստատուն ի հաւատսն. եւ թէ՝ Բազում նեղութեամբք պարտ է մեզ մտանել յարքայութիւնն Աստուծոյ։
Եւ իբրեւ զտեսիլն ետես, վաղվաղակի խնդրեցաք ելանել ի Մակեդոնիա, տեղեկացեալք թէ հրաւիրեաց զմեզ Տէր աւետարանել նոցա։
Եւ ըստ սովորութեանն Պաւղոս եմուտ առ նոսա, եւ ի շաբաթս երիս խօսեցաւ ընդ նոսա ի գրոց։
Եւ սփռեալքն շրջէին, աւետարանէին զբանն։
այլ յառաջագոյն չարչարեալք եւ թշնամանեալք որպէս եւ դուք իսկ գիտէք, ի մէջ Փիլիպեցւոց, համարձակեցաք Աստուծով մերով՝ պատմել ձեզ զաւետարանն Աստուծոյ մեծաւ պատերազմաւ։
եւ դու՝՝ քարոզեա զբանն, հաս ի վերայ ժամու եւ տարաժամու, յանդիմանեա, սաստեա, մխիթարեա ամենայն երկայնմտութեամբ եւ վարդապետութեամբ։