13 եւ եթէ չհաւատամք, նա հաւատարիմ մնայ, ուրանալ զանձն իւր ոչ կարէ։
Տէր Աստուած իմ, փառաւոր արարից զքեզ, օրհնեցից զանուն քո, զի արարեր սքանչելի իրս, զխորհուրդն առաջին զճշմարիտ։
Ոչ իբրեւ զմարդ է Աստուած ի զարթնուլ, եւ ոչ իբրեւ զորդի մարդոյ ի սպառնալ. դու ասացեր թէ ոչ՝՝ արասցէ, խօսեսցի եւ ոչ՝՝ կացուսցէ։
Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ մի՛ անցցեն։
Իսկ արդ եթէ չէր հաւատացեալ ոմանց, միթէ անհաւատութիւն նոցա զԱստուծոյ հաւատսն խափանէ՞ր. քաւ լիցի։
Ոչինչ է մարթ եթէ անկած լինիցի բանն Աստուծոյ. զի ոչ ամենեքեան որ յԻսրայելէն են, նոքա Իսրայելեանք իցեն.
Հաւատարիմ է Աստուած, որով կոչեցարուք ի հաղորդութիւն Որդւոյ նորա Յիսուսի Քրիստոսի Տեառն մերոյ։
Եւ ծանիցես զի Տէր Աստուած քո նա է Աստուած, Աստուած հաւատարիմ, որ պահէ զուխտ եւ զողորմութիւն սիրելեաց իւրոց, եւ որոց պահեն զպատուիրանս նորա՝ ի հազար ազգ.
Հաւատարիմ է որ կոչեացն զձեզ, որ եւ արասցէ զնոյն։
Այլ հաւատարիմ է Տէր, որ եւ հաստատեսցէ զձեզ եւ պահեսցէ ի չարէ անտի։
յուսով կենացն յաւիտենից, զոր խոստացաւ անսուտն Աստուած յառաջ քան զժամանակս յաւիտենից,
զի երկու անփոփոխելի իրօքն որովք անհնար իցէ ստել Աստուծոյ՝ հաստատուն մխիթարութիւն ունիցիմք, որք ապաստան եղեաք բուռն հարկանել զհանդերձեալ յուսոյն.