Եւ ասէ Դաւիթ ցԳադ. Վտանգ է ինձ յամենայն կողմանց՝՝ յոյժ. բայց արդ անկայց ի ձեռս Տեառն, զի բազում են գթութիւնք նորա յոյժ, եւ մի՛ անկայց ի ձեռս մարդոյ։ Եւ ընտրեաց իւր Դաւիթ զմահն. եւ էին աւուրք հնձոց ցորենոյ։՝՝
Եւ բարկացաւ Աբեններ յոյժ վասն բանին Յեբուսթեայ, եւ ասէ ցնա Աբեններ. Միթէ շան գլո՞ւխ իցեմ ես, որ արարի ողորմութիւն այսօր ի վերայ տանն Սաւուղայ հօր քո, եւ ի վերայ եղբարց եւ ի վերայ բարեկամաց, եւ ոչ եղէ անձնատուր ի տունն՝՝ Դաւթի. եւ խնդրես յինէն այսօր վրէժ կնոջ միոյ։