5 Երթ եւ ասա ցծառայ իմ Դաւիթ. Այսպէս ասէ Տէր. Ոչ շինեսցես դու՝՝ ինձ տուն բնակելոյ.
Եւ եղեւ ի գիշերին յայնմիկ եղեւ բան Տեառն առ Նաթան եւ ասէ.
Եւ հրաման ետ արքայ եւ բերին վէմս մեծամեծս, քարինս պատուականս ի հիմն տանն, եւ քարինս անտաշս։
Զտունդ զոր շինես դու, եթէ ըստ հրամանաց իմոց գնասցես եւ զիրաւունս իմ արասցես եւ պահեսցես զամենայն պատուիրանս իմ գալ զնոքօք, հաստատեցից զբան իմ ընդ քեզ՝ զոր խօսեցայ ընդ Դաւթի հօր քո.
Երթ եւ ասա ցԴաւիթ ծառայ իմ. Այսպէս ասէ Տէր. Ոչ շինեսցես դու ինձ տուն բնակելոյ ի նմա.
եւ ասաց Աստուած ցիս. Ոչ շինեսցես դու ինձ տուն, անուանել զանուն իմ ի վերայ նորա. վասն զի այր պատերազմօղ ես դու, եւ հեղեր արիւն բազում։
Մարդոյ իրս ինչ դնել ի սրտի, եւ ի Տեառնէ է պատասխանի լեզուի։
Այսպէս ասէ Տէր. Երկինք աթոռ իմ են, եւ երկիր պատուանդան ոտից իմոց. որպիսի՞ տուն շինիցէք ինձ, ասէ Տէր, կամ որպիսի՞ ինչ իցէ այն տեղի հանգստեան իմոյ.