4 Եւ եղեւ ի գիշերին յայնմիկ եղեւ բան Տեառն առ Նաթան եւ ասէ.
Եւ առաքեաց Տէր զՆաթան մարգարէ առ Դաւիթ. եւ եմուտ առ նա եւ ասէ ցնա. Արք երկու էին ի քաղաքի միում, մին մեծատուն եւ մեւսն աղքատ։
Եւ ասէ Նաթան ցարքայ. Զամենայն որ ինչ իցէ ի սրտի քում, երթ եւ արա. զի Տէր ընդ քեզ է։
Երթ եւ ասա ցծառայ իմ Դաւիթ. Այսպէս ասէ Տէր. Ոչ շինեսցես դու՝՝ ինձ տուն բնակելոյ.
Յօրէ յորմէ հանի զժողովուրդ իմ զԻսրայէլ յԵգիպտոսէ՝ ոչ ընտրեցի ի քաղաքի միում ուրեք գաւազանաց Իսրայելի շինել տուն զի լինիցի անուան իմոյ. եւ ընտրեցի զԴաւիթ լինել ի վերայ ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի։
Եւ ի գիշերին յայնմիկ եղեւ բան Տեառն առ Նաթան եւ ասէ.
Վասն այնորիկ ոչ արասցէ Տէր Աստուած իրս ինչ, եթէ ոչ յայտնեսցէ զխրատն ծառայից իւրոց մարգարէից։
Եւ ասէ ցնոսա Տէր. Լուարուք բանից իմոց. եթէ լինիցի մարգարէ ի ձէնջ Տեառն, տեսլեամբ երեւեցայց նմա, եւ երազով խօսեցայց ընդ նմա։