Եւ եղեւ ի հպել տապանակին ի քաղաքն Դաւթի, եւ Մեղքող դուստր Սաւուղայ հայէր ընդ պատուհանն. եւ ետես զԴաւիթ արքայ զի կաքաւէր եւ նուագէր զնուագարանսն՝՝ առաջի Տեառն, անգոսնեաց զնա ի սրտի իւրում։
Եւ ասէ Սաւուղ. Այսպէս ասասջիք ցԴաւիթ, եթէ՝ Ոչ կամի արքայ վարձանս, այլ հարեւր անթլփատութիւն այլազգեաց, առնուլ վրէժ ի թշնամեաց արքայի։ Եւ Սաւուղ խորհէր արկանել զնա ի ձեռս այլազգեացն։
եւ յարեաւ Դաւիթ եւ գնաց ինքն եւ արք իւր, եւ եհար յայլազգեացն արս հարեւր, եւ եբեր զանթլփատութիւնս նոցա եւ ելից զնոսա առաջի արքայի, եւ փեսայացաւ՝՝ արքայի. եւ ետ Սաւուղ զՄեղքող դուստր իւր նմա կնութեան։