4 Եւ սաստկացաւ բանն արքայի առ Յովաբ եւ առ իշխանս զօրուն. եւ ել Յովաբ եւ ամենայն իշխանք զօրութեան՝՝ յերեսաց արքայի՝ առնել հանդէս ժողովրդեանն Իսրայելի։
Եւ ասէ Յովաբ ցարքայ. Յաւելցէ Տէր ի ժողովուրդն որչափ ենն՝ հարիւրապատիկ, եւ տեսցեն աչք տեառն իմոյ արքայի. եւ տէր իմ արքայ ընդէ՞ր կամիցի զբանդ զայդ։
Եւ անցին ընդ Յորդանան, եւ պատեցան ընդ Արոյեր՝՝ յաջմէ քաղաքին, որ ի մէջ ձորոյն Գադայ եւ Եղէազարու,
Եւ բանն արքայի զօրացաւ ի վերայ Յովաբայ. եւ ել Յովաբ եւ եկն յամենայն սահմանսն Իսրայելի, եւ եկն յԵրուսաղէմ։
Եւ երկեան ծնուցիչքն յԱստուծոյ, եւ ոչ արարին որպէս հրաման ետ նոցա արքայն Եգիպտացւոց. եւ ապրեցուցանէին զարուսն։
Եթէ ունիցիս զհամար որդւոցն Իսրայելի ի հանդիսի իւրեանց, տացեն իւրաքանչիւր փրկանս ընդ անձին իւրոյ Տեառն ըստ հանդիսին իւրեանց, եւ մի՛ լինիցի ի նոսա մահ ի հանդիսի անդ իւրեանց։
Իբրեւ զթագաւոր իշխանութեամբ խօսի՝՝, եւ ո՞վ կարէ ասել ցնա թէ՝ Զի՛նչ գործեցեր։
Պատասխանի ետ Պետրոս եւ առաքեալքն եւ ասեն. Հնազանդել պարտ է Աստուծոյ առաւել քան մարդկան։